Japanse oester (creuse, Zeeuwse oester)

In februari 2013 is de Nederlandse oestervisserij in de Grevelingen en de Oosterschelde MSC-gecertificeerd. Ondanks dat het hier om kweek gaat kon de MSC-standaard voor duurzaam gevangen vis toch worden toegepast. Het gaat hier immers om een vorm van kweek waarbij het kweekproces vrijwel geheel in het wild en op een natuurlijke, ongecontroleerde wijze plaatsvindt.

De Nederlandse oestervisserij heeft het MSC-certificaat gekregen nadat een onafhankelijk team van wetenschappers heeft vastgesteld dat de visserij en teelt zo gecontroleerd worden uitgevoerd, dat er geen sprake is van overbevissing en dat onwenselijke effecten op het leven in en rond de zee tot een absoluut minimum zijn beperkt.

Vis in het seizoen 

Deze beoordeling betreft gekweekte vis. Het seizoen is daarom niet van belang.

In de jaren ’60 ging het door overbevissing en de oesterziekte slecht met de inheemse platte oestervisserij en -kweek in Europa. Hierop volgend werd de Japanse oester op veel plekken geïntroduceerd als alternatief voor de kwekers. De Japanse oester ontwikkelde zich tot een plaag in vrijwel heel Noordwest-Europa, en concurreerde inheemse schelpdieren op veel plekken weg. Ook kwamen er met de oesters allerlei uitheemse diersoorten en ziektes mee.

Oesterkweek gebeurt op verschillende manieren. Oesterlarfjes worden gekweekt in broedhuizen of opgevangen uit het water op speciale collectors of mosselschelpen. Op droogvallende plekken worden de oesters meestal gekweekt in gazen zakken op frames. Op niet droogvallende plekken worden oesters gekweekt in kratten of aan touwen die in het water hangen aan drijvers. Deze methodes veroorzaken weinig verstoring van de omgeving. Oesters filteren hun voedsel (algen) uit het water en hebben dus geen extra voedsel nodig. Nederland is één van de weinige landen waar de oesters op de bodem worden gekweekt op daarvoor gereserveerde oesterpercelen. Buiten dat dit extra verstoring van de bodem veroorzaakt, zijn de oesters ook veel gevoeliger voor ziektes en predatoren.

Aan de invasie van de Japanse oester is nu niets meer te doen. Wel kan er voorkomen worden dat ziektes, parasieten en andere uitheemse dieren zich verder verspreiden door het streng controleren en zoveel mogelijk beperken van het transport van de oesters tussen verschillende gebieden. De Europese oesterkweek wordt verder goed beheerd maar vindt wel vaak plaats in kwetsbare natuurgebieden.