Kokkel

In de Waddenzee en in de Oosterschelde worden kokkels handmatig geoogst, door middel van een handbeugel. Dit is een soort hark met een net eraan, die met handkracht door de bovenste laag van de zeebodem wordt getrokken. De vissers werken bij laag tij op de zandplaten. Op deze manier wordt ieder jaar 300 tot 600 ton kokkelvlees geoogst. Jaarlijks mag maximaal 2,5 % van het oogstbare bestand in de Waddenzee worden opgevist. In de Oosterschelde geldt een ecologische voedselreserveringslimiet van 5000 ton. Dit mag niet opgevist worden, maar dient als voedsel voor vogels en vissen. In 2012 werd de Nederlandse handkokkelvisserij MSC-gecertificeerd.

Het kokkelbestand schommelt van nature zeer sterk. Omdat kokkels een belangrijke voedselbron zijn voor vogels en vissen, moet de vangst afgestemd worden op de bestandsdynamiek en de voedselbehoefte van andere soorten in het ecosysteem. Visserij vindt plaats met handbeugels. Dit is een extensieve oogstmethode die meestal op kleine schaal wordt toegepast. Deze visserijmethode wordt niet geassocieerd met onomkeerbare milieuschade. De vangst van kokkels wordt lokaal gereguleerd door middel van vergunningen, vangstbeperkingen en gesloten gebieden en/of seizoenen. Deze regulatie slaagt niet overal, waardoor de visserijdruk op een bestand soms tot wel 36% van het totale bestand kan oplopen.

Het kokkelbestand schommelt van nature zeer sterk. Omdat kokkels een belangrijke voedselbron zijn voor vogels en vissen, moet de vangst afgestemd worden op de bestandsdynamiek en de voedselbehoefte van andere soorten in het ecosysteem.

Visserij vindt plaats met een gemechaniseerde dreggen: de zuigkor. Deze vismethode brengt een hoge milieubelasting met zich mee. Intensief vissen met een zuigkor leidt op termijn tot een verandering van de soortensamenstelling. Ook heeft deze methode vaak hoge bijvangsten. Een deel van de bijvangsten worden teruggegooid in zee (discards) en overleeft dit niet.

De vangst van kokkels wordt lokaal gereguleerd, door middel van vergunningen, vangstbeperkingen en gesloten gebieden gesloten en/of seizoenen. Deze regulatie slaagt niet overal, waardoor de visserijdruk op een bestand soms tot wel 36% van het totale bestand kan oplopen.